Het proces van aanstellingskeuringen wordt gereguleerd door de Wet op de medische keuringen, die tot doel heeft de gezondheid en privacy van werknemers te beschermen. Een belangrijk aspect van deze wet is dat deelname aan een aanstellingskeuring op vrijwillige basis gebeurt. Dit betekent dat een persoon niet verplicht is om deel te nemen aan een medische keuring als onderdeel van het sollicitatieproces, tenzij deze keuring noodzakelijk is vanwege specifieke functie-eisen.
De uitslag van de keuring kan worden gecommuniceerd aan de opdrachtgever, oftewel de potentiële werkgever, maar alleen met uitdrukkelijke toestemming van de persoon die wordt gekeurd, ook wel de keurling genoemd. Deze toestemming is essentieel om de privacy van de keurling te waarborgen en ervoor te zorgen dat medische informatie vertrouwelijk wordt behandeld.
De uitslag van de keuring kan worden onderverdeeld in verschillende categorieën, zoals “geschikt”, “ongeschikt” of “geschikt onder voorwaarden”. Deze categorieën geven een duidelijk beeld van de medische geschiktheid van de persoon voor de desbetreffende functie. “Geschikt” betekent dat de persoon voldoet aan alle medische eisen voor de functie, “ongeschikt” geeft aan dat er medische beperkingen zijn die de persoon ongeschikt maken voor de functie, en “geschikt onder voorwaarden” kan bijvoorbeeld betekenen dat de persoon geschikt is mits bepaalde aanpassingen of voorwaarden worden nageleefd.
Door deze zorgvuldige aanpak wordt de gezondheid van werknemers beschermd en worden werkgevers voorzien van de nodige informatie om weloverwogen beslissingen te nemen bij het aannemen van nieuwe medewerkers. Dit draagt bij aan een eerlijk en transparant aanwervingsproces en bevordert de veiligheid en gezondheid op de werkvloer.